भुंकणारे कुत्रे ©

काॅलेजला गाडीवर जाताना वाटेतल्या एका कोट्यावरची काही कुत्री भुंकत भुंकत रोज पाठलाग करतात. माझ्या गाडीचा आवाज आला की ती तयारच असतात कान टवकारून. विनाकारण भुंकणाऱ्या या कुत्र्यांचा मी कधी विचारच नाही केला किंवा त्यांना कधी घाबरलोही नाही; उलट ते भुंकत पाठलाग करायले की गाडी जास्त सुसाट चालवायचो. कधी कधी गाडी थांबवून मोठ्याने आर...हाऽऽऽड म्हणलं कि शेपटी मागच्या पायात घालुन ते पळून जायचे. अर्थात त्यांचा पाठलाग त्यांच्या कुंपणापर्यंतच असतो.

त्यांच्या ईलाक्यातुन जर कुणी त्यांच्यापेक्षा जास्त वेगाने जात असेल तर त्यांना ते आवडत नसेल म्हणुनच ते भुंकुण विरोध करत असतात. प्राण्याचे काय आणि माणसांचे काय हा नैसर्गिक गुणधर्म मात्र दोघात सारखाच असतो. आपल्या पाठीमागे भुंकणाऱ्या माणसांकडे आपणही दुर्लक्ष करून आपल्या प्रगतीच्या गाडीचा वेग आणखीनच वाढवायला हवा. अशी कुत्री आपोआप पाठलाग सोडून देतात.

खरंतर हा अनुभव प्रत्येकाने घेतलेला असतोच. मी सुद्धा बऱ्याच दिवसापासुन हे शब्दबद्ध करण्याच्या विचारात होतो परंतु या लेखाला साजेसा फोटो मिळत नव्हता. आज कुत्री मागे लागलेली असताना धाडसाने लाइव्ह कंडीशन सेल्फी घेतला. तो त्वेषाने चालून येत होता मी मात्र त्याच्या वागण्याचा आनंद घेत होतो. आपल्यावरील टिकाकारांचा आणि निंदकांचा राग राग करण्यापेक्षा त्यांच्या तशा वागण्याचा आनंद घेत रहा. आयुष्य खुप सुंदर आहे ते अजुन सुंदर होईल.

वक्ता तथा लेखक : प्रा.विशाल गरड
दिनांक : ०४ जानेवारी २०१९