Monday, October 7, 2024

गुलीगत सुरजचा विजय असो !

निर्विवाद, निखळ आणि निरागस विजय ! ना मी बिग बॉस पाहिला, ना मी कुणाला मतदान केलय. त्याचे कारण असे की मी मुळात टीव्हीच फार कमी पाहतो. महत्वाच्या हेडिंग्स त्याही दिवसभरात दहा पंधरा मिनिटे. मालिका, रियालिटी शो वगैरे तर जवळ जवळ नाहीच. यासाठी मी रिटायरमेंट नंतरचा वेळ राखून ठेवलाय. आपली लोकसंख्या पाहता माझ्यासारख्यांची संख्या मतदान केलेल्या आणि नियमित बिगबॉस पाहणाऱ्यांपेक्षा नक्कीच जास्त असेल. असेल कशाला आहेच.


तरीही मोबाईलवर जेवढे केवढे शॉर्ट्स दिसायचे त्यावरून वाटायचे की ट्रॉफी सूरज जिंकेल आणि त्यानेच जिंकावी पण जिथे लोक इ.व्ही.एमवर विश्वास नाहीत ठेवत तिथे एकच व्यक्ती जिथे ९९ वेळा मत देवू शकते अशा गोष्टींवर कसा विश्वास ठेवतील ? पण अशांना सुद्धा विश्वास ठेवायला सुरजने भाग पाडले हा त्याचा बिगबॉस पेक्षा मोठा विजय आहे.


त्याला विनर म्हणून घोषित केल्यानंतर त्याच्या चेहऱ्यावरची रेष सुद्धा हलली नाही. फक्त एक स्मित देवून तो रितेशच्या मिठीत सामावला. पराभवापेक्षाही विजय पचवने आणि तो नम्रपणे स्वीकारणे अवघड असते. अस्सल मातीतला, गावरान भाषेतला, सुरज चव्हाणचा SQRQZQ चा गुलीगत पॅटर्न कलर्स वाहिनीच्या बुक्कीत टेंगुळ आणून विजयी केल्याबद्दल सर्व मतदारांचे कौतुक व सुरजचे अभिनंदन ! मरी आईच्या नावानं चांगभलं !


विशाल गरड 

७ ऑक्टोबर २०२४




Monday, August 26, 2024

शिवशिल्प उभारताना

खरं सांगू जेव्हा हे उद्घाटन झाले तेव्हाच मी महाराजांच्या या शिल्पाबद्दल लिहिणार होतो. पण आपली माणसं परखड गोष्टी मांडल्यावर सुद्धा टिकेचे धनी करतात. याआधीही जेव्हा महाराजांचा देखावा राजपथावर मिरवला होता त्यावेळी मी “महाराजांची मान खाली का ?” या शिर्षकाखाली लेख लिहिला होता. जो मुंबईच्या नवा काळ या आघाडीच्या दैनिकाने पहिल्या पानावर हेडिंग करून छापला होता. एक कलाकार या नात्याने प्रत्येक कलाकृतीकडे बघण्याची आमची एक नजर असते. आता या फोटोतले शिवशिल्प पाहा. छत्रपती शिवाजी महाराजांच्या कर्तृत्वाला शोभणारे हे शिल्प होते का ? तर अजिबात नाही. अगदी सुमार दर्जाची ही शिल्पकला होती. निसर्गालाच ती बघवली नाही म्हणून वादळाने ते शिल्प ढासळले असावे. त्या कामाचा दर्जा वगैरे काय असेल हे तर पुतळ्याच्या ठेवणीवरूनच समजून येते. खरंच सांगा आजवर तुम्ही जेवढे केवढे अश्वारूढ पुतळे पाहिले असतील त्याहून हा पुतळा तुम्हाला कसा


महाराष्ट्रात शिल्पकलेतील कलकारांची अजरामर नावे असताना हा पुतळा नेमका कोणाकडून बनवून घेतला असेल ? अरे महाराज उभे करताना किमान त्यांच्या कर्तृत्वाची जाण ठेवून तरी त्यांच्या पुतळ्याला न्याय द्यायला हवा. अर्ध्याहून अधिक भारत ज्यांच्या नावावर होता त्यांचे शिल्प उभा करताना सुद्धा तेवढी भव्यता साकारणे शक्य होत असेल तरच धाडस करत जावा. अन्यथा अशी सुमार दर्जाची शिल्पकला उभी न केलेली बरी. पुतळे उभा करण्याचा सरकारचा हेतू जरी चांगला असला तरी बांधकामे पक्की होण्यासाठी जरा वेळ जाऊच द्यावा लागतो. असे नेते वगैरे येणार म्हणून घाई गडबडीत उभारायला तो काय तात्पुरता देखावा वाटला की काय ? सदर पुतळा उभारलेल्या ठेकेदारांनो. शिवरायांनी साडेतीनशे वर्षांपूर्वी गडावर लावलेला एक दगड सुद्धा प्रचंड ऊन, वारा, पाऊस झेलत अजून जागचा हालत नाही रे पण तुमची कामे ही अशी जर वाऱ्यावर उडून चालली तर कसे चालायचे. आता पुन्हा त्याच जागी शिवशिल्प उभा करायचे असेल तर ते अतिशय सुबक, दर्जेदार आणि महाराजांचा तलवार घेवून उभारल्याचा आवेश आणि आत्मविश्वास लख्ख प्रकट होणारे असावे एवढीच एक शिवविचारांचा सेवक नात्याने माझी माफक अपेक्षा. जय शिवराय !


विशाल गरड

२६ ऑगस्ट २०२४, पांगरी


(टिप : महापुरुषांच्या पडलेल्या किंवा तुटलेल्या पुतळ्याचे फोटो शेअर करणे माझ्या बुद्धीला पटत नाही. कारण ते पाहून जर माझ्याच भावना दुखावल्या जात असतील तर इतरांच्याही त्या दुखावण्याचा मला अधिकार नाही. आपणही त्या घटनेचे फोटो शेअर करणे टाळता आले तर टाळा ही विनंती.)






Thursday, August 22, 2024

विस्कटलेल्या वासना

कोपर्डी काय ? हिंगणघाट काय ? मणिपूर काय ? कलकत्ता काय ? आणि आता बदलापूर काय ? ते नराधम आपल्या लेकी बाळींना कधी जाळून मारतील, कधी सामूहिक बलात्कार करून मारतील, कधी नागडी धिंड काढतील, कधी मारून तुकडे करतील तर कधी अंगणात खेळायच्या वयात तिला कॉटवर नेतील. कारण मारणाऱ्यालाही एक पक्क माहित झालंय की मी काहीही केले तरी लगेच मरणार नाही. प्रकरण सोशल मीडियावर उचलले तरच मेन स्ट्रीम मिडिया मधे येईल, मेन स्ट्रीम मिडिया मधे आल्यावरच आंदोलन उभे राहील आणि आंदोलन झाल्यावरच सरकार खडबडून जागे होईल. आजवर अशा हजारो निर्भया हेडलाईन बनण्याआधीच डेड झाल्यात. काळ बद्दललाय, माणसं बदलली तश्या त्यांच्या मानसिकताही बदलत गेल्या पण न्यायव्यवस्था अजूनही म्हणावी तशी बदलली नाही. बलात्काराच्या घटना घडणार, फेसबुक, व्हाट्स ऍप निषेधांच्या पोस्टनी भरून वाहणार, मेणबत्त्या जळणार, मोर्चे निघणार, दुकाने बंद होणार. काही दिवसांनी, महिन्यांनी हे पुन्हा करावे लागणार.


चिमुकल्या जिवाकडे बघताना या लिंगपिसाट नराधमांच्या मनात असे विचार येतातच कसे ? चांगलं चुंगलं खाऊनही या मानवी शरिरात हे नासकं वीर्य उत्पन्न होतेच कसे ? अशा प्रकारच्या अत्याचाराचा विकार डोक्यात येणाऱ्या मेंदुचा खिमा करून गिधाडांना खायला टाकायला हवा. जिवंतपणीच यांच्या अंगावरची चामडी काढुन हे नागडे देह तळपत्या उन्हात पशु पक्षांना खाण्यासाठी रस्त्यावर टाकायला हवेत. अशा बलात्काऱ्यांचे मांस खाताना त्या पशुपक्षांनाही उल्टी येईल एवढा वाईट विचारांचा वास त्या नरदेहातुन सुटलेला असेल. जितक्या यातना बलात्काऱ्यांनी त्या स्त्रीला दिलेल्या असतात त्याहून हजारपटीने सोपे मरण त्यांना फाशीच्या रूपात मिळते. अशा शिक्षा ठोठावल्यापासून त्यांची अंमलबजावणी होईपर्यंत हे आरोपी जेलमध्येच आरामात दहा बारा वर्षाचे बोनस आयुष्य जगून निघतात. मग याला न्याय म्हणायचा का ? 


नेहमीच पहिल्या गियर वर चालणाऱ्या न्यायव्यवस्थेने अश्या भयंकर घटनांसाठी तरी निदान टॉप गियर टाकायला हवा. बलात्कार रोज होण्याच्या, मर्डर रोज होण्याच्या, खूप घटना आहेत पण नराधमांना फाशी झालेल्या बातम्याच हल्ली ऐकू येत नाहीत. हेच खरं दुखणं आहे. “हजार गुन्हेगार सुटले तरी चालतील पण एकाही निरपराध्याला शिक्षा नाही झाली पाहिजे” हे तर मी पण वाचलंय ओ, पण ते सुटलेले हजार किती निरपराध्यांना मारत असतील याचा विचार अक्षरशः छळतो मनाला. हे माननीय न्यायदेवते, तुला एवढंच मागणे आहे. मान्य आहे तुझ्या डोळ्यावर पट्टी बांधली आहे पण तरीही अश्या घटनांचे निकाल देऊन त्याची अंमलबजावणी होईपर्यंत तुझी पट्टी थोडीशी सैल ठेवत जा. पोरींच्या आत्म्यास शांती मिळेल गं.


पशू, पक्षी आणि किटक सुद्धा प्रजननाचे नियम पाळतात. कुत्र्यांच्या हांडगुळी भाद्रपदातच दिसतात. गाईने माज केल्याशिवाय बैल तिच्याजवळ फिरकत नाही. लांडोरी जवळ आल्याशिवाय मोर प्रणय करत नाही. अहो एवढंच काय भुंगा सुद्धा फूल उमलण्याची वाट पाहतो, तो कधीच कळी कुरतडत नाही. पण माणूस हाच या पृथ्वीवरील असा एक प्राणी आहे ज्याला बारा महिन्यात कधीही, कुठेही आणि केव्हाही प्रणयाची भूक लागू शकते. आणि ती मिटवण्यासाठी निसर्गाचे नियम डावलून तो हैवान बनतो. कधी कधी त्याची क्रूरता पाहून त्यांना रक्षस म्हणणे त्या राक्षस समूहाचा सुद्धा अपमान असतो. अशा माणसावर थुंकणे म्हणजे थुंकण्याचा अपमान आहे, त्यांच्या अंगावर विष्ठा टाकणे हा त्या विष्ठेचा अपमान आहे, अशांना जनावरांची उपमा देणे हा जनावरांचा अपमान असतो. इतके ते भयंकर वागतात. 


जिथे महिला रात्री रस्त्यावर एकट्या फिरू शकत नाहीत अशा परिस्थितीत आपल्याला महासत्ता होण्याची स्वप्न तरी कशी पडू शकतात. जिच्या पोटातून जन्म घेतो तिलाच सुरक्षा प्रदान करू शकत नसुत तर आपल्या पुरुषत्वाचा काय फायदा. कायदा, कलमे, कोर्ट, कचेऱ्या, वकील, न्यायाधीश, पोलिस हे सगळं माणसांनीच तयार केलेल्या गोष्टी आहेत ना मग एका रात्रीत दुनिया बदलण्याची हिंमत ठेवणाऱ्यांनी हे कायदे आणि परंपरागत न्यायव्यवस्था नाहीत का बदलू शकत ? कोर्टाला नुसतं फास्ट ट्रॅक नाव देवून काय होणार. अवघ्या दोन तीन दिवसात खटला निकाली काढून चौथ्या दिवशी त्या नराधमाला फासावरलटकवल्याची बातमी बाहेर यायला पाहिजे मग बघा कोणी हिंमत नाही करणार पुन्हा. पण कोपर्डी सारख्या गुन्ह्यातील नराधम अजूनही जेलमध्ये दोनवेळचे जेवण करतात ही किती चीड आणण्यासारखी गोष्ट आहे. आजी माजी राज्यकर्ते याबद्दल फक्त एकमेकांवर आरोप प्रत्यारोप करत बसतात पण त्यांना लवकरात लवकर फासावर लटकवण्यासाठी सगळेच शेपूट घालून बसतात. 


अरे बलात्काऱ्यांनो, वासनेची इच्छा ही काही मिनिटांची असते. तुम्हाला तिच्याशी लढता आले पाहिजे. नसेलच येत लढता तर जरा डोळे उघडे ठेवून इतर प्राण्यांकडे बघा. ते उगाच कुणावर बळजबरी करताना दिसणार नाहीत. त्यांच्याहूनही तुमची पातळी घसरली असेल तर मग सरळ दवाखान्यात जाऊन तुमचे अंडकोष काढून या, कारण तसेही तुमचे एक मिलीग्राम वीर्य बाहेर काढण्यासाठी जर तुमची वासनांध नजर तीन-चार वर्षाच्या चिमुरड्या मुलींवर पडत असेल तर त्यापेक्षा तुमची अंडकोष निकामी करुन तुम्ही षंढ म्हणून जगणे तुम्हाला परवडेल अन्यथा आता समाज तुम्हाला कायद्याची तमा न बाळगता ठेचून ठेचून मारेल. 


प्रा.विशाल गरड

२२ ऑगस्ट २०२४, पांगरी




Monday, August 12, 2024

विलक्षण योगायोग

आज वडिलांसोबत सोलापूरला गेलो होतो. त्यांची प्रशासकीय कामे आटोपून परत फिरताना आमची गाडी दुपारी ३ च्या सुमारास सोलापूर-बार्शी टोल नाक्याच्या थोडे पुढे अचानक बंद पडली. अनेक स्टार्टर मारले पण काही केल्या गाडी उचलत नव्हती. मी बाहेर येवून गाडीचे बोनट उघडून ठेवले. इतक्यात रोडवरून जाणारे दुचाकीस्वार ॲड.राहुल जानराव मला पाहून थांबले. याआधी माझी त्यांची ओळख नव्हती पण ते फेसबुक आणि इन्स्टाग्रामवरुन माझा कंटेंट पाहत असत त्यामुळे त्यांनी मला थांबून त्याबद्दल कौतुकाची प्रतिक्रिया दिली. आमचे थांबण्याचे कारण समजताच वकील साहेबांनी त्यांच्या परिचयाच्या वसीम शेख या फिटरला तात्काळ फोन करून गाडीजवळ बोलावले.

काही मिनिटांत वासिम आला. त्याने गाडी चेक करून लगेच निदान सांगितले. डिझेल सप्लाय व्यवस्थित होत नाही. प्रेशर पंप निकामी झालाय. मी माझ्या नेहमीचा फिटर दयानंद सूर्यवंशीला कॉल करून सेकंड ओपिनियन घेतला तेव्हा त्याचेही तेच म्हणणे आले. आता सर्वात मोठा प्रश्न उभारला की तो पार्ट मिळेल कुठे. कारण गाडी बंद पडण्याचा असा प्रॉब्लेम आधीपासूनच होता. पण गाडी बंद झाल्यावर थोडयावेळाने चालू व्हायची म्हणून जास्त गांभीर्याने घेतले नव्हते. फोर्डचे स्पेअर पार्ट सहज उपलब्ध होत नसल्याने तो पार्ट टाकण्यास विलंब होत होता. पण आज ती अशी बंद पडेल याची कल्पना नव्हती. अखेर वसीमने त्याच्या एका मित्राला सेकंद हँड पंप मिळेल का याची विचारपूस केली आणि काय आमचं नशीब थोर म्हणून तो पंप लागलीच उपलब्धही झाला.

एवढ्यात सोलापूरहून पीकअप घेवून निघालेला आमचा गावकरी गणेश बगाडे आमच्याजवळ थांबला. त्याला वाटले बोनट उघडून गाडी कडेला उभी आहे म्हणल्यावर काहीतरी बिघाड झालेला असणार. गणेशच्या येण्याने माझी गाडी टोचण लावून वसिमच्या गॅरेजपर्यंत नेता आली. वासिमजवळ गाडी दुरुस्तीसाठी लावून आम्ही त्याच्या पिकअपमधे वडाळ्यापर्यंत आलो. तिथून सोलापूर परांडा गाडीत बसलो. गाडीत प्रचंड गर्दी होती. तिकीट काढताना कंडक्टर झिरपे साहेबांनी मला ओळखले. त्यांचा मुलगा माझा विद्यार्थी होता. तुडुंब भरलेल्या गाडीत त्यांनी त्यांची कंडक्टर सीटवर माझ्या वडिलांना बसवले आणि स्वतः माझ्यासोबत उभारले. पुढे बार्शीत उतरताच प्लेटफॉर्मवर कराड-लातूर गाडी उभाच होती. आम्ही लगेच ती गाडी पकडून अंधार पडण्याच्या आत पांगरीला पोहोचलो.

 


आता ही गोष्ट मी तुम्हाला का सांगितली ते सांगतो. यातले ॲड.राहुल जानराव यांना मला भेटण्याची खूप ईच्छा होती. माझी आणि त्यांची भेट व्हावी असे त्यांना सतत वाटायचे. माझ्या व्याख्यानाचे ते चाहते आहेत. यातला गणेश बगाडे हा कधीच इतक्या उशिरा सोलापूरहून निघत नाही नेमके आजच त्याला उशीर झाला. एस.टी.कंडक्टर झिरपे साहेबांची कधीच सोलापूर-परांडा गाडीवर ड्युटी नसते. नेमकी आजच त्यांची त्या गाडीवर ड्युटी लागली. फिटर वसिम शेखने त्याच्या गॅरेजचे सगळे सामान दुसरीकडे शिफ्ट केले होते. काहीवेळात तो सोलापूर शहरात चालला होता. आणि मी माझे वडील विजय गरड (दादा) यांच्यासोबत कधीच त्यांच्या राजकीय किंवा प्रशासकीय कामांसाठी सोबत जात नाही. त्यांचे नेहमीचे सारथी रवी काकडे त्यांच्या सोबत असतात पण आज सहजच त्यांच्यासोबत जाण्याचा विचार माझ्या मनात आला आणि मी गेलो. 

यावरून एक गोष्ट अनुभवली. “अगर किसी चीज को तुम दिलो जानसे चाहते हो तो पुरी कायनात तुम्हे उसे मिलाने मे जुटी रेहती है.” हे सगळं नसतं घडलं तर कदाचित आम्हाला  खूप त्रास झाला असता पण संकट आले आणि अगदी दुसऱ्याच क्षणाला ही इतकी माणसं जादू सारखी भेटली आणि सगळं काही सुरळीत होवून आम्ही सुखरूप घरी पोहोचलो. या पृथ्वीवर अशी कोणतीतरी एक शक्ती नक्की आहे जी जात, धर्म, पंथ, वर्ण याच्या पलीकडे जाऊन हे सगळं इतक्या पध्दतशीरपणे घडवून आणते. आजच्या दिवशीचा हा अनुभव सदैव स्मरणात राहील. ॲड. राहुल जानराव, गणेश बगाडे, वसीम शेख, झिरपे साहेब, रवी काकडे या सर्वांचे मनापासून आभार. 


विशाल गरड

१२ ऑगस्ट २०२४, (सोलापूर-बार्शी रोडवरून)



Wednesday, June 12, 2024

शिवलक्ष्मीचा पहिला वाढदिवस

माझी लहान मुलगी शिवलक्ष्मीला तिच्या पहिल्या वाढदिवसाच्या हार्दिक शुभेच्छा. तिचं पडणारं पहिलं पाऊल, उगवणारा पहिला दात, आलेले पहिले जावळ, तोंडातला पहिला हंकार, उच्चारलेला पहिला शब्द, डोळ्यातून आलेला पहिला अश्रू, सगळं सगळं लक्षात ठेवण्यासारखं होतं. तिचा पहिला उन्हाळा, हिवाळा आणि पावसाळा अनुभवून झालाय. मायमराठी मातृभाषेचे सॉफ्टवेअर तिच्या मेंदूत इन्स्टॉल केलंय. एकत्र कुटुंब असल्याने तिला आजी, आजोबा, चुलते, आत्या भरपुर आहेत. त्यामुळे गेल्या वर्षभरात ती जमिनीवर कमी कडेवरच जास्त राहिलीये. आता तिचे बोबडे बोबडे शब्द ऐकण्यात आणि घरभर पळणारे पाय आवरण्यात पुढील वर्ष व्यस्त जाणार आहे. माझ्या अनेक वैचारिक कलाकृती तुम्ही पाहिल्या आहेत, ‘शिवलक्ष्मी’ ही माझी आणि विराची बायोलॉजिकल कलाकृती आहे. इतकं सुंदर आणि परिपूर्ण रत्न आमच्यापोटी दिल्याबद्दल निसर्गाचे आभार. लेकरावर तुमचे आशीर्वाद राहू द्या. 


विशाल गरड

१२ जून २०२४






Thursday, June 6, 2024

संभाजी डॉक्टर होणार

हे आहेत धनाजी वाघमोडे. राहणार शिराळा ता.परांडा. ते आज कॉलेजवर पेढे द्यायला आले होते. पेढे कशाचे ते सांगतो. यांचा मुलगा संभाजी वाघमोडे आमच्याकडे अकरावी साठी आला होता. दोन वर्ष पोराने प्रचंड कष्ट घेवून, मन लावून अभ्यास करून NEET परीक्षेत ६६८ गुण मिळवून MBBS साठी पात्र ठरला. धनाजीराव एक सामान्य शेतकरी माणूस पण आज त्यांना त्यांच्या खांदानातला पहिला डॉक्टर संभाजीच्या रूपाने मिळालाय. माझ्या हातावर पेढा ठेवताना बापाच्या चेहऱ्यावरचा आनंद शब्दात न सांगण्यासारखा होता.


संभाजीला मी वेळोवेळी सांगायचो. “तुझ्या परांडा येथील मल्टीस्पेशालिटी हॉस्पिटलच्या उद्घाटनाला मला यायचंय बरंका, गावातला पहिला MD डॉक्टर बनून तुला तुमच्या गावच्या इतिहासात नाव अजरामर करायचंय. रस्त्याने जाताना वडिलांना अदबीने लोकांनी नमस्कार घातला पाहिजे असे वाटत असेल तर ही दोन वर्ष फक्त अभ्यासाला वाहुन दे” पोराने ऐकले आणि बापासोबत आमच्या कॉलेजचे नाव काढले. पहिल्याच प्रयत्नात त्याने NEET सारख्या राष्ट्रीय स्तरावरील परिक्षेत ६६८ गुणांचा झेंडा फडकावून AIIMS ची पायरी शिवलीये. 


आमच्या कॉलेजवर विश्वास ठेवणाऱ्या धनाजीरावांसारख्या पालकांमुळेच सोनवणे कॉलेजचा डंका वाजतोय. आमचे संस्थाध्यक्ष संजीव सोनवणे सरांसह  कॉलेजचे सर्व प्राध्यापक, प्राचार्य व शिक्षकेतर कर्मचाऱ्यांचा संभाजीच्या यशात वाटा आहे. जो विद्यार्थी अभ्यास करण्याचा वाटा उचलतो त्याला वाट दाखवण्यासाठी आम्ही सदैव सज्ज असतो. शिस्तबद्ध वातावरणात आमच्या सिस्टिमवर विश्वास ठेवून जो अखंड, अविरत झटतो त्याच्या वाट्याला हे यश मिळतेच. संभाजीसारख्या शेकडो यशोगाथा माझ्या कॉलेजने घडवल्या आहेत हेच आमचे वेगळेपण.


प्रा.विशाल गरड

६ जून २०२४, सोनवणे कॉलेज, उक्कडगांव.




Tuesday, May 14, 2024

होर्डिंग

काल मुंबईतील घाटकोपर येथे होर्डिंग कोसळ्याची बातमी बघून धक्काच बसला. तसेही जिथे बिल्डिंग आणि फ्लायओव्हर ढासळू शकतात तिथे होर्डिंग्ज काय चीज आहे. पण साला या होर्डिंग्जची सुद्धा ना शहरा शहरात एक वेगळीच स्पर्धा चालू झालिये. त्याची भव्यता, लाइटिंग, आकर्षता आणि लोकेशन यासाठी ईरीशिरी सुरू आहे. मुंबई पुण्यासह देशभरातील सगळ्याच दशलक्षी लोकसंख्या असलेल्या शहरात ही बलाढ्य, अतिभव्य होर्डिंग्ज बघायला मिळतात. त्यावर मोठाले फोकस आणि लक्ष वेधून घेणारा कंटेंट असतो.


९९ % होर्डिंग्ज हे रोडच्या लगतच असतात जेणेकरुन येणाऱ्या जाणाऱ्या वाहनचालकांना ते दिसावेत. काही काही महाभाग तर त्यावरील आघाडीच्या अभिनेत्रींचे आणि मॉडेलचे आकर्षक फोटो बघत बघत पुढच्याला धडकतात सुद्धा. आपल्याकडे जीव गेल्याशिवाय विषयाचे गांभीर्य लक्षात येत नाही. घ्या मग घेतलाय आता होर्डिंग्जने जीव, करा जरा गांभीर्याने विचार. मी तर म्हणतो राज्यातील सर्वच शहरातील अनधिकृत आणि घातक हॉर्डिंग्स काढण्यासाठी तुकाराम मुंडे जिथे कुठे असतील तिथून दुसऱ्या मिनिटाला संबंधित विभागाची त्यांना नियुक्ती द्यायला हवी. आजपर्यंत जाहिरात कंपन्यांनी मनमानी होर्डिंग्ज उभे केले. रोडच्या कडेला मोठी झाडे असली तर ती पावसाळ्यात पडू शकतात म्हणून तोडणारे, होर्डिंग्जपण पडू शकतात म्हणून ते काढणार आहेत का नाहीत ? 


विशाल गरड

१४ मे २०२४, मुंबई




Friday, April 5, 2024

साऊचा चौथा वाढदिवस

आज माझ्या थोरल्या लेकीचा वाढदिवस. ती चार वर्षांची झालीये. आपली लेकरं हाता खांद्यावर खेळत मोठी होताना पाहणे आई बापासाठी वेगळाच आनंद असतो. प्रत्येक मायबापाला त्यांची लेकरांची काळजी वाटणे नैसर्गिक असते पण जेव्हा तेच लेकरू बोबड्या आवाजात आणि इवल्याशा हातांनी जेव्हा आपली काळजी घ्यायला लागतं तेव्हा जगात भारी फिलिंग असते ती. सध्या आम्ही साऊची ती स्टेज अनुभवतो आहोत. कधी काही कारणास्तव जर चुकून मी आईवर किंवा विरावर ओरडलो तर साऊ लगेच माझ्या तोंडाला हात लावत मला रागावते. आमचं एकत्र कुटुंब असल्याने तिची मातृभाषा जबरदस्त वृद्धिंगत झाली आहे. आई बाबांसह घरात तीन आज्या आणि तीन आजोबा ही साऊची श्रीमंती आहे. ग्रामीण शैलीतले सगळे बारकावे तिने या चार वर्षांत अनुभवले असल्याने भविष्यात ते तिच्या कामी येतील.


तिला दारासमोरचा सडा माहीत आहे, चुलीतला जाळ माहीत आहे, पत्र्यावर पडणारा पावसाचा आवाज माहीत आहे, बहुतांशी प्राणी आणि पक्षांचे आवाज ती प्रत्यक्ष अनुभवते, चेहऱ्यावरचे सगळे हावभाव तिला स्पष्ट कळतात, तिला नाती माहीत आहेत, तिला माणसं माहीत आहेत आणि इवल्याशा मेंदूला आता माणुसकीही कळत आहे. लेकरांचे पालन पोषण ही पालकांची प्राथमिक जबाबदारी असते पण मी माझ्या कामात प्रचंड व्यस्त असताना विरा आणि माझे सर्व कुटुंबीय ही जबाबदारी यशस्वीपणे पार पाडतात म्हणूनच मी माझ्यातल्या अभिव्यक्तींना वेळ देऊ शकतो. असो लेखक बापाने ठरवले तर माझ्या या कादंबरीची एक कादंबरी तयार होईल. तूर्तास एवढं च लिहून थांबतो. माझ्या पिल्लीला वाढदिवसाच्या हार्दिक शुभेच्छा !


विशाल गरड. (साऊचे बाबा)

५ एप्रिल २०२४, पांगरी




Sunday, January 14, 2024

वाचकांना धन्यवाद

आज सकाळ सप्तरंग मधे माझ्या धसुडी या सदरात “बाप नावाची पोकळी” हा लेख प्रसिद्ध झालापहाटेपासूनच प्रतिक्रियांची जणू त्सुनामी सुरू झालीओळखीच्यांनी थेट कॉल केलेकाहींनी व्हॉट्सऍपवर मेसेज केलेमेल बॉक्स तर ओसंडून वाहिलातरी बरं लेखाच्या खाली माझा पर्सनल नंबर नव्हता दिला नाहीतर अख्खा दिवस फोन उचलण्यात आणि धन्यवाद म्हणण्यात गेला असताआपण काय लिहितो त्यापेक्षा कुठं लिहितो यावरही त्याची परिणामकारकता अवलंबून असतेसप्तरंगचे वाचक इंद्रधनुष्यासारखे विशाल आहेतते मुंबईपासून गडचिरोलीपर्यंतसिंधुदुर्ग पासून ठाणे पर्यंत आणि सोलापूरपासून अमरावतीपर्यंत विस्तारलेले आहेतम्हणूनच सबंध महाराष्ट्रातून लिखाणावर प्रतिक्रिया उमटतात


आजवर सोशल मीडियावर प्रचंड लिहीलंय पण प्रिंट मिडियासाठी लिहिण्याची ही माझी पहिलीच वेळइथे लिहिलेल्या शब्दांना अनेक माणसांचा हात लागत असतो म्हणूनच ते आपसूक स्पेशल होवून जातातमी स्वतःला लेखक म्हणून नेहमीच अपडेट करत आलोय आणि त्याला अपडेट करण्यात तुमचा मोठा वाटा राहिलायमायबाप वाचकांच्या हजारो प्रतिक्रीयांनी गहिवरून गेलोयआता हे क्षण दर रविवारी माझ्या पदरी पडणार आहेतहळू हळू सवय होईलच कौतुक पचवायची पण आजचे जरा नवीन नवीन होते म्हणून त्याला शब्दबद्ध करावेसे वाटलेआज दिवसभरात प्रतिक्रिया दिलेल्या सर्व वाचकांचे तसेच सकाळ वृत्तपत्र समूहाच्या पेपर टाकणाऱ्या व्यक्तीपासून ते प्रेस मधील छापणारेऑफिसमधील संकलन करणाऱ्यांसह सर्व संपादक महोदयांचे मनापासून आभार


विशाल गरड

१४ जानेवारी २०२४पांगरी




गुलीगत सुरजचा विजय असो !

निर्विवाद, निखळ आणि निरागस विजय !  ना मी बिग बॉस पाहिला, ना मी कुणाला मतदान केलय. त्याचे कारण असे की मी मुळात टीव्हीच फार कमी पाहतो. महत्वाच...