फेसबुकच्या आभासी दुनियेतुन सुद्धा प्रचंड मोठं पाठबळ मिळतंय. काही दिवसांपुर्वी माझ्या "लिफ्ट" या पोस्टला 1K लाईक्स भेटल्या. हे मी गर्व म्हणुन सांगत नाहिये परंतु कुणालाही टॅग न करता (तश्याही माझ्या पोस्ट कधीच कुणाला टॅगलेल्या नसतात) आणि अकाऊंट स्पाॅन्सर्ड न करता एवढ्या लाईक्स मिळणं आणि ते हि लिखानाला; निदान माझ्यासाठी तरी हे विशेष आहे. एवढच नाही याअनुषंगाने लिहिलेल्या अभिप्रायरूपी अडीच ओळींना सुद्धा याच फेसबुक वर सातशेहुन अधिक लाईक्स मिळाले. कोणी काहीही म्हणो पण साधा एक लाईक्स ठोकण्यासाठी सुद्धा उजव्या हाताच्या अंगठ्याला स्क्रिनच्या डाव्या बाजुला जाऊन पोस्ट च्या खाली लिहिलेल्या लाईकच्या रखाण्यावर आपटाव लागतंय तेव्हा कुठे एक लाईक मिळतो अर्थात या प्रोसेस मध्ये डोळे आणि डोके हे सुद्धा महत्वाचा रोल प्ले करतात. नुसता फोटो असेल तर डोळे फर्मान सोडतात पण काही लिखान असेल तर मात्र डोके त्याच्यावर काम करते. पोस्ट वाचुन डोक्यातल्या मेंदुला लईच झिनझिन्या आल्या तर मग ते शब्द बाहेर फेकतंय ते शब्द टाईपन्यासाठी पुन्हा बोटांना स्वतंत्र फर्मान सोडतोय ज्याला आपण कमेंट म्हणतो.
एवढी सगळी उठाठेव जर फक्त तुमच्या एका पोस्टसाठी होत असेल तर त्या लाईक आणि कमेंटचा आदर व्हायलाच हवा. माझ्या हरएक पोस्टला लाईक ठोकणाऱ्या आणि कमेंट मारणाऱ्या सर्व फेसबुक मित्रांचा मला प्रचंड अभिमान आहे आणि आदरही आहे. त्यांच्या प्रतिक्रियांनी आजवर मला खुप मोठी मानसिक शक्ती बहाल केली आहे. दोस्तहो तुमचे ऋण फार मोठे आहेत. तोडकं मोडकं लिहितो, जमेल तेवढं बोलतो, कधी कधी चित्र काढतो आणि काॅलेजला शिकवतो एवढंच काय ते माझं कर्तुत्व परंतु अशा सर्वसामान्य युवकाच्या पाठीशी आपण खंबीरपणे उभे राहिलात म्हणुनच वाट चालतोय. श्रोत्यांनी, कलारसिकांनी आणि मित्रांनी फेसबुकवरून टाकलेली कौतुकाची थाप भविष्यात माझ्याकडुन खुप महान कार्य करून घेईल हे नक्की.
एक वक्ता आणि कलाकार म्हणुन तुम्हाला आनंदी ठेवण्यासाठी मी सतत प्रयत्न करीन. जेव्हा मी शुन्य होतो तेव्हा सकारात्मक प्रतिक्रिया देऊन तुम्ही आजवर दिलेलं पाठबळं निरंतर स्मरणात राहील. बस्स असच प्रेम करत रहा...
लेखक : प्रा.विशाल गरड
दिनांक : ०९ मार्च २०१७
No comments:
Post a Comment